Tag: Pawi

Het was een mooie dag vandaag (134)

Ikjes, zie nrc.nl
Ikjes, zie nrc.nl

Onze reageerders, dat is inmiddels wijd en zijd bekend, oordelen hier elke dag over de ikjes uit de NRC en soms in hun enthousiasme in één moeite door over de ikjesauteurs (m/v). Die oordelen zijn soms niet mals. Maar ze zijn zelden persoonlijk of beledigend. Dat is wel zo fijn. Want ikjesauteurs schrijven niet expres slechte ikjes. Ze doen dat uit domheid, onbegrip of onvermogen, en daar kunnen ze niks aan doen. Erger zou het zijn als ze expres slechte ikjes zouden schrijven. Om ons te jennen. Maar daar zijn geen aanwijzingen voor. Luiheid lijkt soms wel voor te komen, maar dat zien we door de vingers. Want lui zijn we allemaal weleens.  Lees verder “Het was een mooie dag vandaag (134)”

Uitzwaaipagina tegen de haat voorgesteld (126)

160606haat
Vuilnisman, kunnen deze zakken ook mee? (bron: Henk Spaan)

Een uitzwaaipagina tegen de haat, zou dat geen goed idee zijn? De suggestie is afkomstig van een reageerder alhier, die verder geen vlieg kwaad doet, hooguit af en toe wat spulletjes uit een ziekenhuis steelt, en al decennia niet meer blowt. De gedachte werd niet uitgewerkt, het bleef bij opperen. Mark, want over hem hebben we het, is immers al 95 dagen of misschien wel 100 dagen van de sigaretten af, en al tijden van de morfine, en da’s zoals bekend niet goed voor de focus. “Ach, daar heb je niet echt een keuze in”, sprak hij beschouwend, “ik had discipline moeten hebben, niet moeten gebruiken, sparen en ik had op rozen kunnen zitten en nu zit ik op methadon en aardbeien.” Lees verder “Uitzwaaipagina tegen de haat voorgesteld (126)”

Dreggen naar diamantjes in ikjesdrek (87)

NRC_ikjeIkjes zijn rare dingen. Het zijn lezersanekdotes, maar zo’n anekdote moet wel aanspreken. En wat de een aanspreekt, daar moet de ander van gapen. De NRC-ikjesredaktie bedient beide doelgroepen. Neem nou zo’n standaardgrapje van ene Michiel, die een lang verloren kennis begroet met „Nee maar, jij hier. Ben je het zelf of ben je je zus?” Bettina Buissink, die de uitspraak zo opmerkelijk vond dat ze het naar de krant stuurde, sprong een gat in de lucht, trakteerde familie en collega’s op gebak met slagroom, want ze stond in de NRC. Gedrukt nog wel. En op de site. Maar NRC, oh NRC, wil je nou echt zo je krant vullen, ook al is het dan “maar” op de achterpagina? De Schrijvende Rechter (DSR) die op de NRC sinds jaar en dag zijn dingetje deed, en nu al weer zo’n 87 weken hier, oordeelde echter opmerkelijk barmhartig: “Een Ik-je dus waarin de inzender zichzelf onbedoeld te kakken zet – het zijn de diamantjes in de Ik-jesdrek. Complimenten aan de redactie voor het opdreggen. Eindoordeel: 8+ (zegge: achtplus)”.  Lees verder “Dreggen naar diamantjes in ikjesdrek (87)”

Er is iets gebeurd! Wat? Iets gevaarlijks (86)

vuurwerkEr is iets gebeurd! Wat? Iets gevaarlijks. Waar? Ergens in de Randstad. Zijn er gewonden? Daarover berichten we later. Is het een aanslag? Valt nog niets over te zeggen. Is er iets meer bekend? Op dit moment nog niet. Is het wel nieuws dan? Jazeker, een flard, maar het is nieuws.

Met deze developing story – geplaatst door pawi – werd vorige week een breaking news serie zonder weerga geopend. Verslaggevers berichtten over verontrustende ontwikkelingen vanuit het hele land. Heer Rozenwater was ooggetuige van erge dingen op Sales Amsterdam. Blogbaas dezes hoorde knallen tijdens het jaarlijkse Vuurwerkfestival op Scheveningen (overigens met een glaasje champage en een toastje gerookte eendenborst in de ene hand en zijn geliefde aan de andere hand; beiden zielstevree op het dakterras van museum Beelden aan Zee). Timmerark meldde een burenruzie op de oude Osdorperweg. Lees verder “Er is iets gebeurd! Wat? Iets gevaarlijks (86)”

’s Avonds bij de opgewarmde pasta een biertje (8)

1. Pisvlek

Op Wieringen dachten ze nog steeds op een eiland te wonen, zelfs nadat het in 1924 aan de rest van Noord-Holland was vastgeplakt. Een slag apart, Enakskinderen die het leven hun wil opleggen, zo zagen de bewoners zichzelf het liefst. Buitenstaanders viel vooral de grote, geeluitgeslagen tanden op, nog verder uitstekend dan in de rest van de provincie.

Wieringen_wapen.svgIn 1918 had de komst van de gevluchte Duitse kroonprins Wilhelm de genenpool tijdelijk verrijkt, maar eenmaal afgesneden van de zee hernam het door inteelt ingezette verval van de dorpelingen onmiskenbaar zijn loop. De lange, slungelige armen stonden naar de netten en het zeilgetouw, maar waren ongeschikt voor de bollen, laat staan dat ze gedienstig konden zijn in een stoomfabriek. Wieringen was verzand geraakt in de nieuwe tijd. Lees verder “’s Avonds bij de opgewarmde pasta een biertje (8)”

Timmerark stopt ermee: de dingen die ongezegd blijven spreken voor zich (77)

404-not-found-header“Ik ben er uit”, schreef ons aandachtsorgeltje Timmerark. “Na lang wikken en wegen, totdat ik wist, het gaat niet om wat je weet maar om wat je voelt. Ik ben geen schrijver. Ik hoef niet te schrijven. De kwaliteit van mijn leven hangt niet af van het schrijven van een bestseller of niet. Wat een rust.  Ik stop er dus mee … want de dingen die ongezegd blijven spreken voor zich (…) Bedankt A. Dapie voor het geboden platform! (…) Bedankt Luvienna, Pawi en Indra! Ik heb jullie in mijn hart gesloten (…) Bedankt Kees. Ik blijf je volgen en lezen (…) Bedankt DSR, voor het tegengeluid (…) Heer Rozenwater! Jij ook nog bedankt! Het was nota bene jouw verhaal wat timmerarkmij destijds aan Apiedapie deed vragen of hij interesse had in Blank Vuil …” We maken het Afscheid van een Groot Schrijver mee, dat zien jullie wel. En inderdaad, het laatste zinnetje van zijn feuilleton – dat in zijn geheel hier te lezen is – is profetisch gebleken: “Want de dingen die ongezegd bleven spraken voor zich …” Yeah, we shall see! Lees verder “Timmerark stopt ermee: de dingen die ongezegd blijven spreken voor zich (77)”

Bijna iedereen heeft het weleens over trauma’s (76)

Marek van der Jagt
Marek van der Jagt

“Het is gewoon een goeie gok. Bijna iedereen heeft het weleens over trauma’s. Bijna iedereen woont op rij-afstand van Utrecht. Bijna iedereen reageert op “ken ik u niet ergens van?” Bijna iedereen heeft geen aansteker als je om een vuurtje vraagt.” Deze wijze les werd ons opgediend door reageerster Pawi.  Met een “Over trauma’s gesproken” had een ikjeschrijver, ene Martin van der Jagt, zijn ikje over een zeiljack geopend en we vroegen ons af waarom en hoe. Vandaar. Fijn. Heeft niets te maken met Marek van der Jagt. Verder valt er niets over te vermelden, niet over het gevalletje zelve en niet over de bespreking.

“Denk je de hele tijd dat ‘t om de straatkrantverkoper gaat, is het Albert West!”

Anders lag het met een paar andere ikjes. Zoals die van Hans van Dugteren, die herinneringen ophaalde aan de te vroeg overleden Albert West. Hij bleek hem “hooguit twee keer per maand” bij de Albert Heijn ontmoet te hebben waarbij hij warme “begroetingen” van hem kreeg, “ter hoogte van de kazen“. Ja, je maakt wat mee. De Schrijvende Rechter (DSR) maakte er korte metten mee:  “Denk je de hele tijd dat ‘t om de straatkrantverkoper gaat, is het Albert West! Enfin, ‘t is te erg om serieus te bespreken. Morgen graag iemand die het verval van Nelson Mandela of James Last via de televisie heeft gevolgd. Eindoordeel: 2 (zegge: twee)” Lees verder “Bijna iedereen heeft het weleens over trauma’s (76)”

Ikjes zijn beter dan blauwe, groene, gele of roze pilletjes (62)

Logopedisten, fysiotherapeuten, mondhygiënisten (m/v) worden in het overbeschaafde en bezuinigende Nederland weleens opzij geschoven, maar da’s onterecht, althans volgens onze medisch onderlegde reageerster Pawi. “Eenmaal in The Outback, ja, da’s een ander verhaal. Dan moet je het allemaal zelf uitvinden. Maar hier in NL heeft het zeker meerwaarde. Ook muziektherapie, of salsa dansen, echt zoveel beter dan een blauw, groen, geel of roze pilletje.” Ook het bespreken van ikjes lijkt heilzaam voor het afreageren van allerlei agressietjes. Vorige week werd dat hier weer eens gedemonstreerd, zij het dat niet alle leed en ellende kon worden voorkomen.

“Hij wilde naar huis, wist niet waar hij was en wat hij hier deed. Hij was zijn huis kwijt, zijn bril kwijt, zijn vrouw kwijt en de tijd kwijt ..”

Als logopedist in een ziekenhuis komt Rian Los regelmatig mensen tegen die “bijzonder in de war zijn”. Ze is zelf ook in de war, want ze gebruikt wat ze van die mensen hoort voor lollige stukjes in de krant. Dat gaat dan bijvoorbeeld zo: “ … Hij wilde naar huis, wist niet waar hij was en wat hij hier deed. Hij was zijn huis kwijt, zijn bril kwijt, zijn vrouw kwijt en de tijd kwijt ..”  Lees verder “Ikjes zijn beter dan blauwe, groene, gele of roze pilletjes (62)”