Nieuwe koeien, nieuwe weilanden (413)

Over ikjes en nikjes

Een broek. Een merel. Een dochter van vijf. Een zucht. Een afdruiprek. En een zoon van zes. Je zult er maar last van hebben. NRC-lezers schreven er vorige week over in de ikjesrubriek. Lees gauw verder waar het allemaal over ging en wat we er van vonden.

Het ikje over de broek kwam van Jacqueline Ketelaar. U kent haar wel. Ze maakt vaak mooie ritjes met paard en wagen. Zo ook deze keer. Na gedane zaken was ze met een goede vriend bezig hun grote Fries uit te spannen. We weten dat je hierbij de “broek” gelijkzijdig aan beide zijden van het paard los moet maken. Maar toen Jacqueline aan haar vriend vroeg of hij de broek al uit had, antwoordde die quasi-geschokt: “Echt, hier, nu, op de oprit?” Leuk toch? Er zijn mensen die er alleen al voor de humor regelmatig met paard en wagen op uitgaan.

Lees verder “Nieuwe koeien, nieuwe weilanden (413)”
Advertentie

Goa je mit titt’n kiek’n?

Alweer de 2e aflevering van de nieuwe wedstrijdreeks

Na het doorslaand succes van de testversie van de ondertitelwedstrijd plaats ik vol vertrouwen een tweede aflevering. De foto van dit beestje in de grote-mensenwereld is ingezonden door Lummel. Dat het een Franse mus is, is dus aannemelijk, op een Frans balkonnetje, maar misschien zeg ik nu al te veel.

Ik nodig iedereen – vaste reageerder, af en toe reageerder, bezoeker, lezer, passant van de site – op om hier een mooi toepasselijk onderschrift bij te verzinnen.

De winnende inzending wordt volgende week bekend gemaakt en tot kop boven dit item gepromoveerd. Verder ook nog tal van andere leuke dingen natuurlijk.

het is een totaal nieuw format

Ik weet het, het is een totaal nieuw format – onderschriften bedenken bij plaatjes – hoe kom ik er toch op? Dat heet creativiteit, mensen, uit of de box denken en altijd maar weer vernieuwen, nooit op je lauweren rusten. De komma tussen “kop” en “mensen” heb ik nu wel weer ingevoegd; zonder deed het pijn aan mijn ogen en het was een inside grapje anyway. Hommage *kuch* aan de taalvaardigheden van een zich journalist noemende ouwe blogger uit het verleden.

Let op! Dit artikel zal niet als podcast verschijnen.

Het was een mooie dag vandaag (134)

Ikjes, zie nrc.nl
Ikjes, zie nrc.nl

Onze reageerders, dat is inmiddels wijd en zijd bekend, oordelen hier elke dag over de ikjes uit de NRC en soms in hun enthousiasme in één moeite door over de ikjesauteurs (m/v). Die oordelen zijn soms niet mals. Maar ze zijn zelden persoonlijk of beledigend. Dat is wel zo fijn. Want ikjesauteurs schrijven niet expres slechte ikjes. Ze doen dat uit domheid, onbegrip of onvermogen, en daar kunnen ze niks aan doen. Erger zou het zijn als ze expres slechte ikjes zouden schrijven. Om ons te jennen. Maar daar zijn geen aanwijzingen voor. Luiheid lijkt soms wel voor te komen, maar dat zien we door de vingers. Want lui zijn we allemaal weleens.  Lees verder “Het was een mooie dag vandaag (134)”

Drie (3) redenen waarom lummel het meestgelezen kookblog van 2014 wordt

Of: “Koken met vrouwen – mijn 3 mooiste momenten van 2013

“Lummel” is een kookblog in opmars. Steeds meer mensen wisten in 2013 de weg naar de online recepten van deze chef te vinden. En 2014 lijkt een bijzonder jaar voor het blog te gaan worden. “Meestgelezen kookbloque” van zowel Nederland als Frankrijk zit er in. Veuillez retrouver ici le contenu frais dans un decor renouvele met allerlei streepjes.

lummel“De lallende lummel” (voorheen actief op de NRC) is een blije Nederlander die al jaren in Frankrijk woont, daar boodschappen doet, daar kookt, daar eet en daar op maandag met collega’s niet over voetbal maar over eten lult. Fransen hebben verstand van koken, Nederlanders van schrijven en amuser. Dat is nu allemaal verenigd in een en dezelfde persoon.

Lees verder “Drie (3) redenen waarom lummel het meestgelezen kookblog van 2014 wordt”

Kreeft met blackberry

Bijdrage geschreven voor het leukste kookblog van de wereld: “het is geen feest als je niet bij Lummel bent geweest“.

Men neme een portemonnee. Men ga daarmee naar de supermarkt. Of naar de visser op de steiger om de hoek. Als tie niet toevallig weg is. In dat geval: later terugkomen.

Men bestelle daar (per persoon) een hard shell lobster van, zeg, 1,5 pound. Is echt genoeg, weest toch niet zo inhalig mensen, geniet toch eens met mate.

Die kreeft moet er goed uitzien. Als je hem aantikt moet de rug en staart meteen naar boven krommen. Hij (of nog beter: zij) moet ook lekker ruiken. Heel belangrijk.

Waarnaar??? Wat een vraag!!! Daar moet je dus blijkbaar “lezer van lummel’s kookblog” voor heten om zoiets te vragen. Een goede kreeft ruikt naar verse tuinaarde, hommel!!! Enfin, we gaan maar gewoon door. Wat? Naar de zee natuurlijk! De zee! Zilt! Hoe verse vis en oesters en zeewier en je oma op een houtvlot (mits zeewaardig) ook ruikt. Lees verder “Kreeft met blackberry”

%d bloggers liken dit: