Tag: verhaaltje

Vier paaltjes (373)

Over ikjes en kruideniertjes

Mamma, dat is voor mannen.” Dat ging over het lezen van de krant. Een man die ervan overtuigd is dat zijn vrouw niet zonder trapje het keukenraam kan wassen. Twee christelijke meisjes zonder mondkapjes in de trein. Een SGP’er die tegen vrouwen in de politiek is, want Jezus is het hoofd van de christenen en de man is het hoofd van de vrouw. Een echtgenoot die de vier paaltjes van zijn vrouw uit de wilde tuin heeft gerukt. Een veeleisende man die liever niet heeft dat zijn vrouw weggaat van huis. Jullie merken het al, het schiet nog niet echt op met de emancipatie in Nederland, maar gelukkig schrijven de NRC-lezers (m/v) het van zich af. Hoe dan? Door middel van de ikjes, lezersanekdotes, die zij insturen.

Lees verder “Vier paaltjes (373)”
Advertentie

De paashaas ging vreemd en vond het lekker (alleen voor volwassenen)

Het mandje op zijn rug was bijna leeg. Het grootste paasei had hij voor het laatst bewaard. Dat was voor Sandra, het mooiste en liefste meisje van het land. Als zij lachte, dan lachte de hele wereld met haar mee. Als zij zong, dan hielden de vogeltjes hun snavel. Als zij huilde, dan wilde iedereen haar troosten. De bakker, de buurman, de leraar, de zwerver in het park en de jongen van de mobieltjeswinkel.

De paashaas rende de straat over. Auto’s en trams hielden de adem in en gingen toen weer toeterend en klingelend verder. Daar was het huisje van Sandra. Ze stond voor het raam. Opgetogen klapte ze in haar handen. De paashaas keek omhoog en sprong over het tuinhekje. Zijn zwarte kraalogen glansden.

Geef het nou maar toe, joh, dacht hij nog. Je bent gewoon verliefd. Stapelwaanzinnigsmoorverliefd. Op een mensenmeisje van negentien. Haas die je bent! Denk toch aan je vrouw. Die zit thuis te wachten met een kopje brandnetelthee en een mierikswortelkoekje.

Maar hij roffelde al op de deur. Hij huppelde al door het gangetje. Hij liet zich al languit vallen op het bankje. En Sandra ging bovenop hem liggen. En ze kuste hem overal. Lekker toch?

Featured image Easter bunny

Moeders en vrouwen eren met het respect dat hen toekomt

We vieren moederdag met een brunch in New York. Chique Cubaans restaurant. Met de ober kletsen we over “Dia de las madres“, een dag waarop mannen hun moeders en vrouwen eren met het respect dat hen toekomt. Met waardering kijk ik mijn echtgenote na die is opgestaan om met ons zoontje naar het toilet te gaan. Prachtige vrouw.

“Komt u uit Cuba?” vraag ik aan de ober.

“Nee, Puerto Rico. Ooit geweest?” vraagt hij.

Op mijn ontkennende antwoord zegt hij: “Moet je doen. You will have a lot of fun! But you need to come alone …“.

En met een vette knipoog verwijdert hij zich naar de keuken.

Valentijnsdiner

De restaurantbaas van ons Franse dorpje had zijn best gedaan. Roze kartonnen hartjes. Romantisch licht. Zwoele muziek. De zaak is uitverkocht. Jonge en oude stelletjes om ons heen. Zwijmelende pubers. Papa’s en mama’s zonder kinderen. En oude paartjes, met ‘monsieur’ in driedelig pak en ‘madame’ in haar beste jurk.

De foie gras is heerlijk. Ik bestel een ‘demi pichet’ Bourgogne. En een cola. De Coquilles St. Jacques, boterzacht, glijden naar binnen. En de frietjes en de worstjes.

Het is een prachtige avond. “Je t’aime”, staat er op de servetjes.  Nee, geen vliegtuigje van vouwen, glimlach ik.

Als de koffie wordt gebracht, pakt hij mijn mobieltje en vraagt: “Mag ik mama bellen? Kijken waar ze nu is?”

“Ja, jongen, dat is goed”, zeg ik en kijk in de verte.

Ook verkrijgbaar in dichtvorm, als versje dus, en in het Engels.

%d bloggers liken dit: