Tag: NRC

Een dijk van een terugblik (197)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Niet om het een of ander. Maar “goeiendag, wat een enorme lap tekst, hier wordt een mens wakker van, gefeliciteerd” las ik vorige week. En “wat een dijk van een terugblik! Goed geschreven ..”. “Mooi intro”. “Lekker lang intro (…) knap werk!” Dat zijn toch de beoordelingen waar je het voor doet. Zeg maar dat je in de Voice of Holland zingt en dat de jury dit soort dingen over je liedje zegt. Heerlijk gewoon. Dit intro wordt een tikkie korter.

… die daarmee een oeroude Hollandse traditie in stand hielden.

Ikjes waren er weer in alle soorten en maten vorige week en ze werden weer door meerdere reageerders besproken, die daarmee een oeroude Hollandse traditie in stand hielden.

Lees verder “Een dijk van een terugblik (197)”

Het zijn gewoon lentekriebels (194)

Terugkijken en vooruitbladeren op ikjes en de actualiteit

‘Gaan we nog wat doen?’, vragen ze na school. “Wij moeten vanmiddag een prik halen tegen baarmoederhalskanker”, zeg ik, kijkend naar mijn dochter. “Oh die”, zegt de vriend van mijn zoon, “die heb ik al gehad.”

Eigenlijk begon de ikjesweek dus keigoed en dat was te danken aan Rozemarijn de Goede. Later in de week bleek wel dat zo’n prik tegen baarhoedermalskanker ook zinvol is voor jongens, omdat, aldus M.H.E. Dating, arts-microbioloog in opleiding en J. Weel, arts-microbioloog, de “HPV-vaccinatie ook andere vormen van kankers kan voorkomen: anuskanker, peniskanker en kanker in de mond en keel.” Ze voeren deze ingezonden brief vast als publicatie op in het jaarverslag van het instituut. En wij hadden weer wat geleerd.

Da’s het mooie van de ikjesrubriek van de NRC en de bespreking ervan hier op de site. Ik laat zoals gebruikelijk weer wat hoogtepunten van de afgelopen weken de revue passeren en weet dat ik daar heel veel mensen een plezier mee doe. En mezelf ook. Dus wat wil je meer? Niks nee.

Lees verder “Het zijn gewoon lentekriebels (194)”

Een kakelvers intro (193)

Terugbladeren en vooruitlopen op ikjes en de actualiteit

Karel van Grondelle wist een paar weken geleden een zogenaamd “tandemikje” in de NRC geplaatst te krijgen. Weten we het nog? Dat zijn twee fietsanekdotes die worden geplaatst als een en hetzelfde ikje. Apart hoor. Tijd niet meer gezien. De eerste was lichtelijk racistisch getint, de tweede vond ik wel leuk. Onze Karel rijdt op de fiets naar de fietsenmaker, met een hand aan het stuur terwijl hij met de andere hand de kapotte fiets van zijn vrouw naast zich meetrekt. Natuurlijk valt hij.

“Op de stoep staat een oudere vrouw met twee boodschappentassen. Ze kijkt naar mij en naar de tram die in de verte nadert. Ze zet haar tassen neer en trekt mij aan mijn arm omhoog. Ik trek mijn fiets naar de stoep. Dan zegt ze stomverbaasd: „Daar ligt nóg een fiets! Maar waar is die fietser gebleven?”

fb_img_15220822611144646056503643316440.jpgNaar aanleiding van een ikje van Rozemarijn de Goede, wier dochtertje na een middag samen “chillen” en eten bij een vriendin dolenthousiast thuiskwam en zei „Mama, bij Louise bidden ze voor het eten en het smaakte zó lekker… zullen wij dat voortaan ook maar doen?” brak er een klein brainstormpje los over synoniemen voor “chillen”. Vroeger noemden we het “spelen” of “hangen”, maar het is volgens de een in feite “met oordopjes in youtuben en spotifyen”. Pawi opperde: “uitrusten, niks doen, niks hoeven, met Netflix aan.” Bertie hield het op “zich ontspannen, even niksen, beetje kletsen”. En de mooiste kwam van Mopperkont: “Als wij vroeger zaten te chillen, kregen we van mijn moeder een mand met aardappelen in de schoot gedrukt.”
Lees verder “Een kakelvers intro (193)”

Er zit een boek aan te komen (191)

Terugblikken en uitkijken naar ikjes en actualiteit

Het meest vermeldenswaardige nieuwsfeit van vorige week was dat Jokezelf ons terugvond en wij haar. “Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen” heet haar blog en het staat tegenwoordig keivol stukken en dingetjes over de Nederlandse kunstschilder Sjeng van Dalsum, overleden in 2015, en Joke was toen zijn vrouw, iets dat wij nog niet wisten in ieder geval, maar bij deze.

Joke heeft de verantwoordelijkheid over de nalatenschap van de Van Dalsums en werd, toen ze eenmaal ging spitten, verrast door “de hoeveelheid, veelzijdigheid en kracht van wat er allemaal boven water kwam.” Ze ging aan de slag met een boek. En er blijkt zelfs een heuse crowdfundingactie voor dat werkje geweest te zijn, maar ja, wij wisten van niks, en die is dus mislukt. Jammer.

Maar gelukkig zit er nu toch een boek aan te komen, dat Joke in eigen beheer aan het uitgeven is. Dat gaat ze op 10 maart a.s. presenteren in de bibliotheek van Noordwijkerhout, waar inmiddels een expositie van het werk van Sjeng van Dalsum van start is gegaan. Gaat dat zien, kunstminnende lezers (m/v/o) van de Bas van Vuren site. Lees verder “Er zit een boek aan te komen (191)”

Zwetend prikken in eigen uitwerpselen (190)

Vooruitkijken en terugblikken op ikjes en actualiteit

En gelachen dat we vorige week hebben! Xavier Moonen vertelde over de ontbijtzaal van een hotel in de Haagse binnenstad waar bij een schaal met spiegeleieren een informatiebordje stond met de mededeling “dat dit product ei kan bevatten”. Soms denk je dat je in de NRC van twintig jaar terug zit te bladeren.

Zo langzamerhand kennen we toch die grappen wel over zijn kleine handjes?

Ene “…Doorweekt,,& Op de Draad Versleten…..” (aparte reageerdersnaam, maar dat heb je ervan als je mensen hun eigen naam laat kiezen) beklaagde zich erover dat in deze wekelijkse intro’s geen grappen over de “heer T.” staan. Terwijl toch “de hele wereld wordt bezaaid met grappen over hem”.

Welnu, beste reageerder, dat is misschien wel precies de reden. Bovendien reageert de heer T. hier niet en wordt er bijna niet over hem gepraat. Ook Ad Hok, sinds jaar en dag onze Amerikadeskundige, neemt de naam van die gevaarlijke democratisch gekozen loser zelden in de mond. En zeg nu zelf: zo langzamerhand kennen we toch die grappen wel over zijn kleine handjes, zijn gekke haardos en narcistische persoonlijkheid? Maar misschien is dat op de Filippijnen anders. Lees verder “Zwetend prikken in eigen uitwerpselen (190)”

Die geur! Dat glijden! Dat avontuur! (187)

Vooruitlopen en terugblikken op actualiteit en ikjes

Nems zijn heerlijke Vietnamese loempia’s, maar dan anders. Ik at ze in Parijs vaak als tussendoortje of voorafje bij de “Chinees”. Je moet ze op een vers afgescheurd blaadje sla leggen, er tussen duim en wijsvinger wat verse plukjes munt overheen snipperen, blaadje oprollen, de hele mikmak in een piepklein schaaltje met een soort van zurige sambal dopen en hopla: open die scheur en hap slik en mag ik er nog eentje?

Njaaaaaaam, hier hebben we ze: nems!

Natuurlijk kun je ze ook zelf klaarmaken als je toevallig eens niet in Parijs bent. Zie het volgende recept van onze blogkok uit Frankrijk, Lummel, al sinds jaren ook de trotse eigenaar van zijn eigen minst gelezen kookblog ter wereld. Lees verder “Die geur! Dat glijden! Dat avontuur! (187)”

Ikkan mede meligheid voorstellen (185)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

“Ekenemie”, zo spel je “economie” volgens de 5-jarige kleindochter van Hans van Otterloo. De trotse opa kwam er mee in de krant via het fenomeen “ikje” van de NRC. Ikjes zijn korte lezersanekdotes op de achterpagina en onderaan de website. Ooit was dit een spectaculaire vernieuwende vondst om de lezer met de krant te laten praten. Nu is het al een tijdje een tikkie aan het drooglopen. Maar wij houden er hier van en zullen er niet gauw genoeg van krijgen. Die kleindochter heet trouwens Ronja, hopla, staat ze nóg een keer op het internet.

Als je het moderne Nederlands hoort, dan voel je je een vreemde in eigen land

Een naar Frankrijk (het “Buitenbos”) uitgeweken lezer van dit blog, Lummel, meldde dat hij zich in Nederland “een hoedje schrikt” als hij zijn voormalige landgenoten hoort praten. Ja, dat krijg je na 28 jaar. In je gedachten is het allemaal nog net zoals toen, maar als je dan in de winkel en op de televisie het moderne Nederlands hoort, dan voel je je een vreemde in eigen land.

Lees verder “Ikkan mede meligheid voorstellen (185)”

Nasputteren over Oudejaarsavond (184)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

De week stond nog een beetje in het teken van het nasputteren over Oudejaarsavond. Het lijkt al weer maanden geleden. Die klok. Die oliebollen. Dat vuurwerk. Gek wel. Toch is het echt pas één week 2018. Een jaar dat nu al verloren lijkt.

Youp van ’t Hek (2017)

Klare taal wachtte met ons vanuit Spanje online op “Youp van het Hek, met zijn grote bek”. Net als Freek de Jonge niet een cabaretier die haar kan bekoren. Maar ook van de “nieuwe vrouwen” (Kathinka, Sanne, Sara, Pauline en Kennie of Kenny) wordt zij niet blij. “Na Kaandorp was het wel einde verhaal.”

Mopperkont had Youp van ’t Hek als cabaretier afgezworen, nadat deze in 2016 tijdens de nacht van NRC in de Doelen slechts flauwe grappen debiteerde, “gelardeerd met een serie nare vloeken. Zijn vaak geestige columns in NRC” zal hij wel met plezier blijven lezen. En da’s dus toch nog iets. Lees verder “Nasputteren over Oudejaarsavond (184)”

Oesters met champagne, proost allemaal (183)

Terugblikken en vooruitkijken op en naar ikjes en actualiteit

Zo op de laatste dag van het jaar past een bezinnelijke terugblik op het oude jaar en een opgetogen vooruitblik op het nieuwe jaar. Ik laat dat aan iedereen zelf over. Doe het in stilte, of met familie. Doe het met je vrienden of een scharrel. Of je hond. Als je maar niet met vuurwerk stunt en geen plastic laat rondslingeren.

Dan ga ik hier gewoon de ikjes en nieuwtjes van de afgelopen periode bespreken, want dat moet ook gebeuren.

Lees verder “Oesters met champagne, proost allemaal (183)”

Vlokjes moet je laten dwarrelen (182)

Terugkrabbelen en voor gaas gaan over ikjes en de actualiteit

Mochten jullie sneeuwvlokjes zien op jullie schermen, zowel thuis als onderweg, dan is daar niks mis mee. Weet wel dat ik niks heb gedaan. Het is misschien nog een ouwe setting van vorig jaar. Het ligt niet aan jullie toestel. Geniet ervan, ik ga ze niet uitzetten. Vlokjes moet je laten dwarrelen, daar zijn ze voor.

De NRC, zo treurde onze reageerster Klare taal vorige week, is een “huisgrap geworden”. Het ikje, de lezersanekdote die of dat elke dag op de achterpagina verschijnt is een flets restant van een eens zo roemrucht verleden. En daar zit wel iets in. Wij kunnen het weten, want we bespreken ze al sinds jaar en dag.

“Als je de voetbalbijlagen weggooit en ook de vrouwenspullen, dan valt het best mee allemaal”

Maar ja, wat rest ons dan. “De Telegraaf?” opperde een andere reageerster, Bertie, dapper. Toen moest Klare taal wel toegeven dat ze een proefabo op die Telegraaf heeft. “Als je de voetbalbijlagen weggooit en ook de vrouwenspullen, dan valt het best mee allemaal (…) maar het is geen blijvertje, dat dan weer niet.” Lees verder “Vlokjes moet je laten dwarrelen (182)”