Of: “Het had ook een kraai kunnen zijn die aan een condoom staat te trekken”
Met mijn Canon Power Shot SX201IS en een hoop goede zin ging ik van de zomer op natuursafari naar Maine.
Maine? Overweldigende natuur in het noordoosten van de VS, bijna Canada.
De walvissen vliegen je om de oren, de kreeften kruipen over de weg, de elanden knabbelen in je nek als je te lang op een bankje blijft zitten, en de vogels, ach de vogels, ze zwermen overal, ze zijn niet schuw, want ze worden nog niet neergeknald door Italiaanse jagers noch gelijmd door Belgische en Franse stiekumerds. Het is per slot van rekening: ver weg. En daar mogen die mannekes niet komen van hun vrouw.
Maine, lieve lezers, is een natuurparadijs. Ga daar eens heen met een goede camera en je hebt wat te laten zien thuis. Net zoals Apie. Kijk maar hier beneden, dit is slechts een kleine selectie van zijn beste plaatjes.
Ga daarna heel gauw naar de groep Natuurfotografie, zie hoe het wel kan en probeer de herinnering aan dit blog kwijt te raken.
Eenden, ja, dat ziet Apie ook wel, maar wat voor eenden?
We zullen het nooit weten.
Ze zwommen weg om nooit meer terug te komen.
Het was zo lief, een goudvinkje, en zo dichtbij. En maar fladderen en maar kijken met dat koppie. Waarom moet ie dan net als apie afdrukt dat koppie in zijn veertjes steken? Zeg het maar mensen, apie weet het niet.
Het is in ieder geval niks dus.
Ja hoor, een mantelmeeuw. Ik zag hem een krab vangen en over de golven scheren om hem lekker op een strandje te gaan oppeuzelen. Zo mooi. Denk je dat dat uit dit plaatje spreekt? Nee dus, hier spreekt helemaal niets uit. Het had ook een kraai kunnen zijn die aan een condoom staat te trekken. Anything! Dit kan toch niet in een groep ‘Natuurfotografie’ met coryfeeen als ramirezi en de stadsfotograaf van Velsen en hoe ze ook allen mogen heten. Ik geniet elke dag weer van die mooie scherpe platen van ze. En zelf? Zelf ben ik een mislukkeling.
Nog meer triestigheid. Een walvissafari. Dat kost wat, hoor. Je vaart vier uur uit de kust, en vier uur terug. En dan zie je dus walvissen. Midden op de Atlantische Oceaan. Machtig. En dan moet dit plaatje dat gevoel overbrengen.
We gingen ook op moose safari, heel hoog in Maine. Elanden zijn de grootste zoogdieren van Noord-Amerika. Ze lopen zo over je auto heen als je niet oppast. Imposante dieren. Nou ja, dat zien jullie wel aan deze opname.
Jullie boffen maar vandaag. Dit is de ‘common loon’, de nationale vogel van de staat Maine. Prachtig dier, he? En ook helemaal niet schuw. Je kunt heel mooi zijn parelende verenkleed ontdekken. De druppeltjes die nog aan zijn imposante snavel hangen, hij is net weer opgedoken na het vissen. Heerlijk gewoon, wat is die natuur toch mooi.
Als je er maar oog voor hebt.
En dit is ook zo’n spectaculaire vogel, in het echt, een doublegedingesde merganser, ruige oranje kop, keiharde rode haaksnavel, gemene felle oogjes, nou ja, prachtig vastgelegd dus ook. Of het mistte? Nee, het was prachtig weer.
b
Zucht. Bij deze weet ik niet eens of het eenden zijn en wat ik eigenlijk dacht. Misschien zijn het wel laarzen, maanden onder water geweest na een schipbreuk, en nu tevoorschijn gekomen, hoog op de woeste golven dobberend en hopend dat iemand ze met natuur zal verwarren. Ja laarzen, duik maar weer onder, het is gelukt.
Hier houdt Apie maar op. Nog plaatjes zat, maar hij wordt er chagrijnig van.
Een volgende keer olifanten in India, was in de lente, ook dit jaar. Man oh man, wat een prachtige tot nu toe ongepubliceerde foto’s heeft onze natuurfotograaf daar geschoten. Stay tuned.
Bas van Vuren, aangenaam 