Uwe Heiligheid, ik schrijf u dit mailtje
Ik las het mag van U nou
Ik heb een klacht en geen kleintje
’t is van dat rubber dat ik niet hou.
’t Rubber, je hebt het soms nodig
Want je wilt ook weleens wat.
Maar na heel erg veel jaren
Ben ik het nu meer dan zat.
Pausje, zeg mij nu eens eerlijk
Heb jij dat gedogen bedacht?
Ben jij dus degene die daarmee
Mijn hardheid voorgoed verzacht?
Dankzij die toestemming van jou
Moet hij weer uit het pak
Moet ik weer zwoegen en zweten
Want hij zit altijd te strak.
Spontaan beminnen, vergeet het
Waar ligt het pakje nou weer?
Rol nu maar af, wel voorzichtig
Anders dan doet het zo’n zeer.
Pausje, je moest zelf eens weten
Wat een ellende het is.
Weet jij dat door dat gefrutsel
Vrijen net werruken is?
Duurt het iets langer dan anders
Dan schuurt hij droog en hij scheurt
Ik snap in deze tijd echt niet
Waarom dat telkens gebeurt.
Banden die niet meer verslijten
Shuttles vliegen naar Mars
Maar wil je lekker tekeer gaan
Dan zit dat rubber je dwars.
Als het dan toch eens succes heeft
Zowaar tot beider genot
Dan blijft hij weleens daar achter
Diep weggezakt. OMG!
Pausie, je zult toch beseffen
Dat dit vernederend is.
Liefde bedrijven wordt toch zo
een trieste droe-hoe-fenis?
Ik heb nog liever een druipneus
Dan dat ik ooit nog verkeer
In de beknelling van ’t rubber
Ik wil nu vrij op en neer.
Lief pausie, tot zover mijn email
Ik hit nu bijna op send.
Probeer maar eens uit en weet dat
je daarvoor nooit te oud bent.